Podczas odczytywania testamentu moja macocha oznajmiła, że ​​wyklucza mnie z testamentu mojego ojca — po czym prawnik zaczął się śmiać.

Moja macocha oznajmiła podczas czytania, że ​​wycina mnie z testamentu ojca – prawnik zaczął się śmiać

Macocha pomyślała, że ​​zrobi furorę podczas czytania testamentu mojego taty i ogłosiła, że ​​mnie ze wszystkiego wyklucza. Prawnik dosłownie się roześmiał.

Hej, Reddicie. To będzie długi wpis, więc weź cokolwiek i rozgość się, bo ta zemsta dojrzewała przez 30 lat. Zacznę od początku, bo potrzebujesz pełnego kontekstu tego, jak kompletnie szalona była ta kobieta przez całe moje życie.

Moja mama zmarła, gdy miałem siedem lat. Wypadek samochodowy, zupełnie przypadkowy, druzgocący dla wszystkich zaangażowanych. Mój tata był kompletnie zdruzgotany.

Był cichym facetem, takim, który okazywał miłość czynami, a nie słowami, a utrata mamy praktycznie coś w nim złamała. Starał się ze mną, jak mógł, ale widziałam, że tonie w żalu i pracy, próbując po prostu utrzymać nasze wspólne życie.

Pojawia się Patricia.

Tata poznał ją jakieś dwa lata po śmierci mamy. Miałem wtedy dziewięć lat, wciąż byłem dzieckiem, które tęskniło za mamą i nie do końca podobało mu się, że jakaś przypadkowa kobieta próbuje zastąpić mi mamę.

Patricia była całkowitym przeciwieństwem mojej mamy pod każdym względem. Podczas gdy moja mama była ciepła i szczera, Patricia była zimna i wyrachowana. Podczas gdy moja mama naprawdę dbała o ludzi, Patricia dbała o wygląd, status i pieniądze.

Ale mój tata był samotny i wrażliwy, a Patricia wiedziała dokładnie, jak to wykorzystać.

Grała idealną dziewczynę przez jakieś sześć miesięcy, a potem idealną narzeczoną przez kolejne sześć. A kiedy skończyłam dziesięć lat, była już moją macochą i wprowadziła się do naszego domu ze swoją córką Jessicą z poprzedniego małżeństwa.

Jessica miała osiem lat i szczerze mówiąc, na początku czuła się dobrze, była po prostu normalnym dzieckiem.

Ale Patricia natychmiast rozpoczęła kampanię, by uczynić z Jessiki złote dziecko, a ze mnie dziecko sprawiające problemy. Każda drobnostka, którą zrobiłem, była błędna. Każde osiągnięcie Jessiki było najbardziej niesamowitym osiągnięciem, jakie kiedykolwiek widziały ludzkie oczy.

Nie przesadzam, gdy mówię, że Patricia postawiła sobie za cel sprawić, abym czuła się jak nieproszony gość we własnym domu.

A co najgorsze? Mój tata albo tego nie zauważył, albo nie chciał wywoływać zamieszania, bo tak bardzo chciał uniknąć samotności.

Pozwólcie, że podam kilka przykładów, jak działała ta kobieta.

Kiedy miałam jedenaście lat, po raz pierwszy znalazłam się na liście uczniów z wyróżnieniem. Przyniosłam do domu świadectwo z radością, myśląc, że może to właśnie sprawi, że Patricia zobaczy we mnie coś więcej niż tylko przeszkodę.

Mój tata uśmiechnął się dumnie, poklepał mnie po ramieniu i zaczął mówić coś miłego, gdy Patricia dosłownie przerwała mu w pół zdania, ogłaszając, że Jessica została wybrana do udziału w szkolnym przedstawieniu.

Nawet nie główna rola, tylko epizod w tle, gdzie stała trzymając sztuczną choinkę czy coś. Ale według Patricii to dowód niesamowitego, naturalnego talentu Jessiki i jej predyspozycji do bycia gwiazdą.

Moja ocena wisiała na lodówce przez około dwie godziny, zanim Patricia nie zdjęła jej, aby zrobić miejsce na ogłoszenie o przedstawieniu Jessiki.

Kiedy zwróciłem na to uwagę, Patricia powiedziała mi, że jestem samolubny, próbując ukraść chwilę Jessiki.

Kiedy miałem trzynaście lat, zacząłem kosić trawniki w okolicy, żeby uzbierać na rower. Spędziłem całe lato pracując w upale, wykonując pracę wysokiej jakości i budując dobrą reputację wśród sąsiadów.

Zaczynałem o 7:00 rano w weekendy, żeby uniknąć najgorszego upału. Wracałem do domu spalony słońcem i wyczerpany, ale zadowolony, bo budowałem coś dla siebie.

Sąsiedzi mnie uwielbiali, bo naprawdę solidnie pracowałam, starannie przycinałam gałęzie, sprzątałam ścinki i nie wkładałam w to ani odrobiny wysiłku, jak większość dzieciaków. Wieść się rozeszła i wkrótce miałam stałą listę klientów.

W sierpniu uzbierałem już wystarczająco dużo pieniędzy na ten naprawdę fajny rower górski, na który polowałem w lokalnym sklepie. Dwadzieścia jeden biegów, dobre zawieszenie, rower, który posłużyłby lata, gdybym o niego dbał.

Co tydzień chodziłam do warsztatu, żeby go obejrzeć, upewnić się, że nadal tam jest, i wyobrażałam sobie, jak będę się nim przejeżdżać, kiedy będzie mój. Byłam z siebie taka dumna, że ​​zapracowałam na niego prawdziwą pracą.

Dzień przed tym, jak miałem pójść i kupić jedzenie, Patricia posadziła mnie przy kuchennym stole z tak poważnym wyrazem twarzy, jakby miała zamiar przekazać mi złe wieści.

Wyjaśniła tym spokojnym głosem, że Jessica bardzo chciałaby pojechać w przyszłym roku na drogi obóz letni, taki z jazdą konną, zajęciami artystycznymi i wszystkim innym, co bogate dzieciaki robią w lesie.

Czyż nie byłoby miło, zasugerowała Patricia, gdybym przekazała swoje oszczędności, żeby sfinansować pobyt Jessiki w obozie? Wiecie, żeby pokazać jedność i wsparcie rodziny, żeby udowodnić, że zależy mi na szczęściu i rozwoju mojej siostry.

Kiedy powiedziałam, że nie, że to moje pieniądze, które zarobiłam własną pracą, twarz Patricii stężała.

Powiedziała mi, że jestem samolubna, że ​​rodzina oznacza poświęcenie. Że Jessica zrobiłaby dla mnie to samo, gdybyśmy się odwrócili, co oboje wiedzieliśmy, że to absolutna nieprawda.

Gdy nadal odmawiałem, Patricia przez kolejne trzy dni milczała na mój temat i mówiła mojemu ojcu, że sieję podziały i stwarzam konflikty w rodzinie.

Powiedziała, że ​​uczę Jessicę, że pieniądze są ważniejsze od związków.

Mój tata, niech go Bóg błogosławi, naprawdę stanął w mojej obronie.

Powiedział Patricii, że zarobiłem te pieniądze i sam mogę zdecydować, co z nimi zrobić. Dostałem rower, ale Patricia uparcie karała mnie za to drobnymi wykroczeniami przez kolejne miesiące.

Zapomniała uwzględnić mnie w planach kolacji. Zapomniała zrobić moje pranie, kiedy robiła to za wszystkich. Zapomniała odebrać mnie ze szkoły, kiedy była jej kolej.

Po prostu ciągłe drobne okrucieństwa, mające na celu danie mi znać, że przekroczyłem granice.

W liceum sprawy naprawdę nabrały tempa.

Byłem przyzwoitym uczniem, grałem w baseball, miałem solidną paczkę przyjaciół. Nic spektakularnego, ale radziłem sobie nieźle.

Jessica grała w teatrze i chórze. Według Patricii, była praktycznie następczynią Meryl Streep, mimo że na scenie miała prezencję tekturowej postaci.

Każdy występ Jessiki wymagał obecności całej rodziny. Każda próba była traktowana jak premiera na Broadwayu. Każda drugoplanowa rola była powodem do świętowania i drogich prezentów.

W międzyczasie Patricia nie chciała pójść na mecz baseballowy, tłumacząc się różnymi rzeczami, jak na przykład tym, że jest zbyt zajęta, zbyt zmęczona lub że boli ją głowa.

Mój tata przychodził na moje mecze, kiedy tylko mógł, ale pracował długie godziny, prowadząc własną małą firmę księgową, a Patricia starała się, aby kolidujące harmonogramy nie kolidowały ze sobą, kiedy tylko było to możliwe.

Wizyty u lekarza dla Jessiki. Obowiązkowe zebrania rodzicielskie. Nagle pilne sprawy, z którymi mogła poradzić sobie tylko Patricia, ale które w jakiś sposób wymagały też obecności mojego taty.

W trzeciej klasie liceum dostałem się do drużyny uniwersyteckiej jako miotacz rozpoczynający. To była całkiem spora sprawa w naszej szkole.

W drużynie panowała tradycja, że ​​rodzice zawodników drużyny uniwersyteckiej organizowali przedsezonowe grille.

Gdy nadeszła nasza kolej, Patricia powiedziała trenerowi, że nie możemy gościć gości, ponieważ w naszym domu trwa remont.

Całkowite kłamstwo.

Niczego nie remontowaliśmy. Po prostu nie chciała wydawać pieniędzy ani wysiłku na coś związanego ze mną.

Później dowiedziałem się, że powiedziała pozostałym rodzicom, że nalegałem, abyśmy nie mogli ich przyjąć, bo wstydziłem się naszego domu i bez powodu traktowałem siebie jak zarozumiałego buca.

Ale tutaj sprawy robią się naprawdę ważne dla tej opowieści.

Biznes mojego taty szedł naprawdę dobrze. Naprawdę dobrze.

Zbudował tę firmę księgową od zera. Miał dużych klientów korporacyjnych. Zarabiał krocie.

I był w tym staromodny. Nie obnosił się bogactwem. Nie kupował drogich samochodów ani nie jeździł na drogie wakacje.

Oszczędzał, inwestował i planował przyszłość.

Gdy miałem około piętnastu lat, mój tata posadził mnie i powiedział, że założy dla mnie fundusz powierniczy.

Do dwudziestego piątego roku życia nie miałam do tego dostępu, ale to wszystko tam rosło i miało mi dać solidne podstawy finansowe, kiedy będę gotowa rozpocząć dorosłe życie.

Powiedział mi również, że zaktualizował swój testament, aby mieć pewność, że będę miał zapewnioną opiekę bez względu na to, co się stanie.

Kazał mi obiecać, że nie powiem Patricii ani Jessice konkretnych kwot ani szczegółów.

Powiedział, że to sprawa między nami, ojcem i synem, i że kiedy nadejdzie odpowiedni czas, wszystko się wyjaśni.

Wtedy nie do końca rozumiałem, skąd ta tajemnica, ale zgodziłem się.

Myślę, że mój tata w pewnym sensie wiedział, kim była Patricia.

Myślę, że dostrzegał jej manipulację i faworyzowanie, ale był uwięziony pomiędzy kobietą, którą poślubił, a synem, którego kochał, i nie wiedział, jak to naprawić, nie niszcząc przy tym całego swojego życia.

Zrobił więc, co mógł. Zadbał o moje bezpieczeństwo finansowe, nawet jeśli jego już nie było, żeby mnie chronić.

Na ostatnim roku rozpoczęło się składanie podań na studia.

Miałem dobre oceny, dobre wyniki w testach, dobre zajęcia pozalekcyjne.

Złożyłam podania do kilku państwowych szkół oferujących dobre programy nauczania z zakresu biznesu i finansów.

Mój tata zachęcał mnie, żebym marzył o czymś większym i składał podania do prestiżowych szkół, ale ja podchodziłem do tego praktycznie i wiedziałem, co jest realistyczne.

Jessica była na drugim roku, a Patricia już obsesyjnie starała się o dostanie się dla niej do prestiżowej szkoły sztuk performatywnych, mimo że talent Jessiki był stosunkowo przeciętny.

Jednak zdaniem Patricii Jessice wystarczyło odpowiednie szkolenie i możliwości, aby wszyscy dostrzegli jej geniusz.