Kiedy się obudziłam, usłyszałam, jak mój mąż mówi: „Cicho, ona śpi” – Historia dnia

“Miałem dziś dużo pracy, mówiłem ci, że wrócę późno…”

„Nic mi nie powiedziałeś!”

„Tak, robiłem to. Wielokrotnie. To jest projekt, nad którym pracuję…”

Aiden mi przerwał. „Nieważne, Claire. Jestem głodny. Robisz obiad czy nie?” – zapytał, oglądając mecz piłki nożnej.

„Nie sądzę, żeby zostało coś do jedzenia… Będziemy musieli to kupić.”

„Poczekam tu, możesz iść na zakupy” – powiedział, nie odrywając wzroku od telewizora. Wziąłem więc portfel i wyszedłem.

Tylko w celach ilustracyjnych. | Źródło: Pexel

W drodze do sklepu pogrążyłam się w myślach. Aiden kiedyś był miły i delikatny; teraz jest wymagającym mężczyzną, który często jest niezadowolony. Muszę się z nim komunikować, chodząc po cienkim lodzie.

„Czemu tak długo? Jestem głodny!” – pyta Aiden, kiedy wracam do domu. Pobiegłam do kuchni, żeby zrobić obiad. Zjadł w milczeniu i wrócił do telewizora, zostawiając mnie z brudną kuchnią.

„On nawet nie potrafi umyć naczyń?” – pomyślałem. Nie chciałem nic mówić, bo byłem zbyt zmęczony, żeby wszczynać kłótnię. Więc posprzątałem wszystko i poszedłem spać.

Następnego ranka miałem problemy ze staniem. Miałem zatkany nos, bolało mnie gardło i pulsowało mi w głowie.

Tylko w celach ilustracyjnych. | Źródło: Pexel

„Spóźniłeś się… Gdzie jest śniadanie?” To były pierwsze słowa, jakie usłyszałem od Aidena, zamiast „Cześć”.

Wcisnąłem się pod gorący prysznic i poszedłem do kuchni, żeby zrobić śniadanie. Aiden był już gotowy do wyjścia i powiedział: „Zapomnij o tym, jesteś za wolna”. „Spóźnię się” – powiedział, trzaskając za sobą drzwiami.

Czułam się tak źle, że musiałam zadzwonić i powiedzieć, że jestem chora. Zrobiłam herbatę z miodem i cytryną i wróciłam do łóżka. Siedząc na łóżku, próbowałam sobie przypomnieć, jak źle Aiden mnie traktował. Nie zawsze był taki…

Tylko w celach ilustracyjnych. | Źródło: Pexel

Ale zdałam sobie sprawę, że nie pamiętam, kiedy ostatnio Aiden mi w jakikolwiek sposób pomógł lub zaoferował jakiekolwiek wsparcie. Nawet kiedy się mylił, zawsze potrafił zrzucić winę na mnie. Płakałam, aż zasnęłam.

Kiedy się obudziłem, usłyszałem głosy dochodzące z korytarza. Czy on wrócił? Dlaczego wrócił? Czy o czymś zapomniał?

„Wyjdź na zewnątrz, chyba jest w domu…” – usłyszałam szept Aidena. Kontynuował: „To się dzisiaj nie uda”. Wstałam, podeszłam do drzwi i dyskretnie je otworzyłam. Ze zdumieniem zobaczyłam piękną brunetkę stojącą na korytarzu.

Tylko w celach ilustracyjnych. | Źródło: Pexel

„Kochanie” – powiedziała – „kiedy się zobaczymy?”