Macocha ochlapała mi twarz wodą na oczach wszystkich, krzycząc: „Nie jesteś z rodziny!”. Nie byłam nawet zaproszona na urodziny mojego ojca, ale po prostu się uśmiechnęłam i powiedziałam: „Pożałujesz”. Chwilę później, gdy miliarder, inwestor mojego ojca, wszedł przez drzwi i zawołał moje imię, wszystkie twarze zbladły – cisza była ogłuszająca…

Pewnego wieczoru, gdy Evan wrócił do domu ojca na kolację, rozmowa zeszła na temat jego przyszłej roli w rodzinnym biznesie. Richard, niemal niepewnie, zaproponował mu strategiczne partnerstwo w jednym ze swoich dodatkowych biznesów, ale Evan uznał to za sposób, by pośrednio utrzymać z nim kontakt.

„Wiesz, myślę, że przeszłaś długą drogę od naszej ostatniej rozmowy” – powiedział Richard, przerywając ciszę. „Jestem dumny z tego, co osiągnęłaś. I… chcę, żebyś wiedziała, że ​​żałuję pewnych rzeczy”.

Evan uśmiechnął się, ale w tym uśmiechu słychać było niewypowiedziany ból. „Wiem, tato. Ale podjąłem decyzję, by iść naprzód. Wybrałem własną drogę i nie pozwolę, by oczekiwania innych ludzi na mnie wpływały”.

Richard spuścił wzrok. Powietrze wydawało się ciężkie od niewypowiedzianych słów, ale było jasne, że miłość między nimi ewoluowała. Może nie było to natychmiastowe pojednanie, ale było jasne, że narodził się pewien szacunek.

Historia zakończyła się powrotem do równowagi, choć nie bez nuty nostalgii. Linda tymczasem nadal błąkała się po swoim świecie, prawdopodobnie szukając kolejnej okazji do odzyskania kontroli. Ale tym razem Evan wiedział, że nie musi się już bronić, bo prawda i szacunek, które zdobył w świecie biznesu, przemawiały za nim. Rodzinne zmagania o władzę były już za nim, a on ruszył naprzód, głęboko wierząc, że zasady, których bronił, są ważniejsze niż cokolwiek innego.