Moja pasierbica obraziła mnie w obecności przyjaciół. Kiedy się z nią skonfrontowałem, moja teściowa mnie uderzyła.

„No cóż, skoro posiadasz odpowiednią dokumentację, masz pełne prawo domagać się spłaty pożyczki zgodnie z jej warunkami. Czy to ma związek z twoim małżeństwem?”

„To ma związek z moim rozwodem”.

Margaret przez chwilę milczała. „Rozumiem.”

Uczynienie tego oficjalnym

„Carla, muszę zapytać, czy jesteś tego pewna? Ubieganie się o pożyczki rodzinne może wywołać wiele wrogości”.

„Margaret, ta wrogość już istnieje. Ja tylko to oficjalnie uznaję.”

Tego wieczoru wykonałem jeszcze jeden telefon do mojej kuzynki Lisy, która pracowała jako prywatny detektyw.

„Lisa, potrzebuję przysługi. Musisz sprawdzić przeszłość byłej żony mojego męża, Claire.”

„Carla, co się dzieje? To nie brzmi jak ty.”

„Rozwodzę się i chcę mieć pewność, że znam wszystkie fakty, zanim podejmę jakiekolwiek kroki”.

„Jakich faktów szukasz?”

„Głównie informacje finansowe. Chcę wiedzieć, czy Preston płacił należne mu alimenty”.

Lisa milczała przez chwilę. „Carla, kochanie, jesteś pewna, że ​​chcesz iść tą drogą?”

„Jestem pewien. Jeśli mam zakończyć to małżeństwo, chcę je zakończyć całkowicie”.

„Dobrze, daj mi kilka dni.”

W niedzielę wieczorem Rebecca przyszła do domu Amy z papierami rozwodowymi.

„Sporządziłam wszystko na podstawie tego, co mi powiedziałeś” – powiedziała. „Skoro jesteście małżeństwem dopiero od dwóch lat i większość majątku rozdzieliliście, powinno być to dość proste. Dom jest na nazwisko Prestona od czasów sprzed ślubu, więc nie będziesz miał do niego żadnych praw”.

„Doskonale” – powiedziałem, podpisując dokumenty.

„Carla, jesteś tego pewna? Może najpierw terapia małżeńska”.

„Rebecco, wczoraj mój mąż powiedział mi, że jeśli chcę kogoś zdyscyplinować, powinnam mieć własne dziecko. Stał bezczynnie, gdy jego matka mnie bił, a cała jego rodzina mnie upokarzała. Nie ma już nic do uratowania”.

Nadszedł poniedziałkowy poranek i wcieliłem swój plan w życie. Punktualnie o 8:00 zapukałem do drzwi Prestona. Otworzył w szlafroku, wyglądając na zaskoczonego moim widokiem.

„Carla, właśnie miałem do ciebie dzwonić. Wejdź. Porozmawiajmy o tym.”

„Porozmawiamy” – powiedziałem, wchodząc do środka. „Ale najpierw muszę się ze wszystkimi czymś podzielić”.

“Wszyscy?”

„O tak. Zadzwoniłem dziś rano do Lindy, Roberta, Mike’a, Janet i Sienny. Będą tu za jakieś dziesięć minut. Powiedziałem im, że mam ważne ogłoszenie dotyczące naszego ślubu”.

Preston wyglądał na zdenerwowanego. „Carla, co się dzieje?”

„Zobaczysz.”

Dzwonię do rodziny

I rzeczywiście, cała rodzina Thomasów przybyła w ciągu następnych piętnastu minut. Wszyscy wyglądali na zadowolonych z siebie, prawdopodobnie oczekując, że przeproszę albo poproszę o wybaczenie. Sienna niemal podskakiwała z niecierpliwości.

„Dziękuję wszystkim za przybycie” – powiedziałem, gdy wszyscy zebrali się w salonie. „Chciałem od razu podzielić się nowinami z całą rodziną”.

Wyciągnąłem teczkę z dokumentami i położyłem ją na stoliku kawowym.

„Po pierwsze, mam tu papiery rozwodowe. Preston, składam pozew o rozwód.”

W sali rozległ się pełen zaskoczenia szmer, ale uniosłem rękę. „Proszę, pozwól mi dokończyć. Mam jeszcze sporo do przekazania”.

Wyciągnąłem grubą kopertę manilową. „Preston, to są dokumenty finansowe wszystkich wspólnych kont, które założyliśmy po ślubie. Jak widzisz, przez ostatnie dwa lata byłem głównym płatnikiem naszych wydatków domowych”.

Wyciągi bankowe

Twarz Prestona zbladła, gdy przeglądał wyciągi bankowe. „Czekaj, Carla, nie rozumiem tych liczb”.

„Pozwól, że wyjaśnię. Podczas gdy ty wpłacałeś około 3000 dolarów miesięcznie na nasze wspólne konto, ja wpłacałem 8000 dolarów. Pokrywałem dwie trzecie wszystkich naszych wydatków domowych, w tym czesne Sienny za prywatną szkołę, ratę za jej samochód, jej ubezpieczenie i fundusz na studia.”

Uśmieszek Sienny zaczął blednąć.

„Ale to nie wszystko” – kontynuowałem. „Płacę też za rodzinne ubezpieczenie zdrowotne z pracy, które obejmuje nas wszystkich troje. Preston, twoja praca nie oferuje ubezpieczenia rodzinnego, pamiętasz?”

Wyciągnąłem kolejny zestaw dokumentów. „A to są dokumentacja medyczna z naszych wizyt u specjalistów od leczenia niepłodności. Okazuje się, Preston, że powodem, dla którego nie udało nam się zajść w ciążę, nie jest moja choroba. Lekarz poinformował nas oboje osiem miesięcy temu, że masz bardzo niską liczbę plemników, co praktycznie uniemożliwia naturalne poczęcie. Ale ty prosiłeś mnie, żebym nikomu nie mówiła, twierdząc, że się wstydzisz. Tymczasem ty pozwoliłeś swojej matce obwiniać mnie za naszą niemożność poczęcia”.

W pokoju zapadła martwa cisza. Preston wyglądał, jakby chciał zniknąć.

„Och, i Linda, skoro skomentowałaś, że nie mogę mieć dzieci, pomyślałem, że zainteresuje cię fakt, że to twój syn ma problemy z płodnością. Ale przypuszczam, że to nie pasuje do twojej narracji o tym, że to ja jestem tym niedorozwiniętym”.

Linda otworzyła szeroko usta.

„Teraz zaczyna się robić ciekawie dla reszty z was” – powiedziałem, zwracając się do całej rodziny.

Wyciągnąłem wydruk z ofertą nieruchomości. „Robert i Linda, jak wam się podoba wasz dom?”

Jak ci się podoba twój dom?

„Co to za pytanie?” zapytał podejrzliwie Robert.

„Cóż, po prostu się nad tym zastanawiałem, bo poleciłem mojemu bratu Jake’owi przygotować dokumenty, żeby wystawić to na sprzedaż”.

„O czym ty mówisz?” – warknęła Linda.

„Cztery lata temu, kiedy groziła ci egzekucja hipoteczna, Preston przyszedł do ciebie z rozwiązaniem. Nie stać go było na pomoc tobie samemu, ale powiedział, że jego nowa dziewczyna Carla odnosi sukcesy finansowe i może być skłonna pomóc”.

Twarz Roberta straciła kolor.

„Preston poprosił mnie o pomoc w ratowaniu twojego domu rodzinnego. Powiedział, że bardzo by to dla niego znaczyło, gdybym pomógł jego rodzicom. Więc spłaciłem twój kredyt hipoteczny. Dokładnie 127 000 dolarów”.

Wyciągnąłem dokumenty dotyczące kredytu hipotecznego.

„Preston ci nie powiedział, że ustrukturyzowaliśmy to jako pożyczkę, a nie darowiznę. Od trzech lat spłacasz miesięczne raty po 500 dolarów, a mimo to wciąż jesteś mi winien 19 000 dolarów”.

„To niemożliwe” – wyjąkała Linda.

„Oto umowa pożyczki z waszymi obojgiem podpisów. Ponieważ się rozwodzę i będę musiał spieniężyć swój majątek, domagam się spłaty pożyczki. Pełna spłata jest wymagana za trzydzieści dni.”

Robert wpatrywał się w papiery z przerażeniem. „Carla, nie damy rady zebrać takiej sumy w trzydzieści dni”.

„Wiem. Właśnie dlatego biorę kredyt. Będę z tobą pracować nad ustaleniem rozsądnego planu spłat, ale miesięczne raty będą musiały znacznie wzrosnąć. Jeśli nie będziesz w stanie spłacać rat, dom będzie musiał zostać sprzedany”.

Jak idzie remont?

Zwróciłem się do Mike’a i Janet. „A skoro o domach mowa, jak idzie wam remont?”

Mike i Janet wymienili nerwowe spojrzenia.

„Remont kuchni, na który pożyczyłem ci 35 000 dolarów osiemnaście miesięcy temu. Pożyczka, którą miałem spłacić w ciągu dwunastu miesięcy – oddałeś mi dokładnie 8000 dolarów”.

Wyciągnąłem kolejną umowę pożyczki. „Ta pożyczka również jest w trakcie realizacji, ale popracuję z tobą nad planem spłat”.

Janet zaczęła płakać. „Carla, nie mamy tych pieniędzy. Wykorzystaliśmy nasze oszczędności na rachunki medyczne matki Janet”.

„Przykro mi słyszeć o matce Janet” – powiedziałem szczerze – „ale to nie zmienia warunków naszej umowy”.

W końcu zwróciłem się do Sienny, która teraz wyglądała na szczerze przestraszoną.

„Sienna, kochanie, pamiętasz, jak dwa lata temu chciałaś pojechać na ten drogi letni kurs artystyczny do Francji? Ten, który kosztował 12 000 dolarów?”

Sienna skinęła głową w milczeniu.

„A pamiętasz, jak twój tata nie mógł sobie na to pozwolić, ale ja i tak to zrobiłam, bo chciałam wesprzeć twoje artystyczne marzenia?”

Kolejne skinienie głową.

„No cóż, skoro masz teraz 18 lat i jesteś prawnie dorosły, ten dług jest na twoje nazwisko. Jesteś mi winien 12 000 dolarów”.

Nie mam 12000

„Nie mam 12 000 dolarów” – krzyknęła Sienna.

„Masz rację, nie musisz. Ale jesteś już dorosły, więc to twoja odpowiedzialność. Chętnie ustalę z tobą plan spłaty, jak tylko znajdziesz pracę”.

Zamknąłem teczkę i rozejrzałem się po pokoju, widząc ich zszokowane twarze.

„No to sprawdźmy, czy dobrze rozumiem” – powiedziałem spokojnie. „Lindo, mówiłaś mi, że więzy krwi zawsze są najważniejsze. Robert, mówiłeś, że niektórzy ludzie nie rozumieją dynamiki rodziny. Mike, mówiłeś, że rodzice zastępczy powinni znać swoje granice. Janet, zgodziłaś się, że więzy krwi zawsze są najważniejsze. Sienna, mówiłaś, że nie jestem twoją mamą i nigdy nią nie będę. A Preston, powiedziałeś mi, że jeśli chcę kogoś zdyscyplinować, powinnam mieć własne dziecko”.

„Nie jestem matką Sienny i powinnam znać swoje granice. Dlatego całkowicie wycofuję się z tej sytuacji. Od teraz sama będziesz zarządzać dynamiką swojej rodziny”.

„Carla, proszę” – powiedział Preston z rozpaczą. „To szaleństwo. Damy radę, prawda? Bo wczoraj, kiedy zostałam upokorzona we własnym domu, nikt z was nie stanął w mojej obronie. Nawet ty, mój mężu. Wszyscy daliście mi jasno do zrozumienia, że ​​jestem outsiderką. Więc zachowuję się jak outsiderka”.

Jestem outsiderem

„Ale pieniądze” – zaczął Robert.