Osiem miesięcy po rozwodzie znalazł ją w ciąży na ulicy… i w tym momencie zrozumiał, że ona nigdy nie dokonała aborcji, jak mu się wydawało.

Damián Solano był człowiekiem słynącym z ambicji i władzy, prezesem najważniejszej firmy żeglugowej kraju, imperium odziedziczonego po ojcu, które rozszerzył do niewyobrażalnych rozmiarów. Ale tutaj, w intymności jego łóżka, należał tylko do niej. Opuszkami palców delikatnie obrysowała kontur jego ust. Poruszył się, a w jej piersi rozległ się głęboki szmer.

„Czy pani już knuje przeciwko mnie, pani Solano?” – zapytał ochrypłym od snu głosem, nie otwierając oczu. Sofía cicho zachichotała. „Myślałam o wszystkich sposobach, żeby przekonać panią, żeby została ze mną w łóżku cały dzień” – wyszeptała, pochylając się, by pocałować go w kącik ust.

Damian w końcu otworzył oczy, których błękit był tak intensywny, że wciąż zapierał Sofii dech w piersiach, nawet po trzech latach małżeństwa. Na jego twarzy pojawił się figlarny uśmiech. „To brzmi jak bardzo interesująca propozycja biznesowa” – powiedział, przyciągając ją bliżej do swojego muskularnego ciała. „Ale musiałabym znać warunki”.

„Jakie korzyści oferujesz?” Żartobliwie przygryzła dolną wargę, przesuwając dłonią po jego jędrnej piersi. „Oferuję śniadanie do łóżka, a potem klasyczny maraton filmowy i bardzo prywatne negocjacje, które mogą potrwać do popołudnia” – zaproponowała, a jej głos łagodnieł, zmieniając się w zmysłowe mruczenie.

Damian zaśmiał się głęboko, donośnie, aż dreszcze przeszły po jej ciele. „Jesteś bezwzględną negocjatorką, Sofio, ale myślę, że przyjmę twoją ofertę”. Zwabił ją. Na głęboki, namiętny pocałunek, pocałunek, który mówił o leniwych porankach i miłości, która wydawała się niezniszczalna. Jego dłonie poruszały się po jej ciele z wprawną poufałością, rozpalając ogień, który tylko on potrafił podsycać. „Jesteś czarownicą” – powiedział między pocałunkami.

„Doskonale wiesz, jak odwrócić moją uwagę od moich obowiązków”. Zaśmiała się mu w usta. „Jako twoja żona, panie Seo, moim głównym obowiązkiem jest zapewnienie ci szczęścia i dobrej opieki”. Kochali się z żarliwością, która nie osłabła z czasem, mieszanką czułości i palącego pożądania, która zapierała im dech w piersiach i pozostawiała na ich twarzach leniwe uśmiechy.

Później, gdy jedli śniadanie w łóżku, zgodnie z obietnicą, Sofia patrzyła, jak bezmyślnie sprawdza wiadomości finansowe na tablecie. W jego ramionach czuł napięcie, którego wcześniej nie było.

„Poprzedni