„Tęsknię za tobą, tato” – szept mojej córki zmienił wszystko

Zatrzymała się na chwilę.
– Mam jego oczy, mamo.

– I zadzwoniłaś?

– Tak. Chciałam to usłyszeć od niego.

– Chcesz z nim nadal rozmawiać?

– Tak. Chcę wiedzieć, dlaczego to zrobił.

Dwa dni później zadzwoniłam do Charlesa. Odebrał natychmiast.

– Musimy się spotkać – powiedziałam cicho, chłodno.

Umówiliśmy się w kawiarni. Był tam pierwszy.

Zmęczony. Wychudzony.
Twarz poorana zmarszczkami.

Zwykły człowiek.
I to bolało najbardziej.

– Nie zniknąłeś tylko z mojego życia – powiedziałam lodowato. – Zniknąłeś z jej życia. Przez osiemnaście lat.

– Wiem – odpowiedział cicho.

– Mogłeś wrócić w każdej chwili – głos mi się zaostrzył. – Przecież ona nie była dzieckiem przez całe życie.

Spojrzał mi w oczy.
– Myślałem o tym co roku. Ale wmawiałem sobie, że będziecie miały lepiej beze mnie…