Tydzień przed świętami usłyszałam śmiech córki w salonie: „Po prostu zostawimy całą ósemkę dzieci mamie i pojedziemy odpocząć na wakacje”. Wieczorem 24 grudnia, kiedy dzieci wtoczyły walizki do środka, moja córka zawołała w panice: „Mamo, gdzie jesteś? Wszyscy czekają na kolację, prezenty… i darmową opiekunkę”. Wypowiedziałam jedno zdanie, które zamarło w bezruchu.