Wróciłam do domu bez zapowiedzi z wakacji w USA i zamarłam, gdy zobaczyłam swoją córkę leżącą na oddziale intensywnej terapii w szpitalu, podczas gdy mój zięć wrzucał do sieci zdjęcia, na których relaksuje się na luksusowym jachcie z inną kobietą. Natychmiast podjęłam decyzję, która zmusiła całą jego rodzinę do ponownego przemyślenia sposobu, w jaki traktowali moją córkę.

Blake nie porzucił Olivii po wypadku. Zdradzał ją przez cały czas.

Wciąż analizowałem to odkrycie, gdy mój telefon zadzwonił i usłyszałem SMS-a od nieznanego numeru z Miami.

Rebecca, tu Blake. Rozładował mi się telefon. Musimy porozmawiać. To wszystko zaszło za daleko. Wracam dziś do Chicago. Proszę, zadzwoń do mnie.

Zignorowałam to, skupiając się na pisaniu maila do Timothy’ego z prośbą o wszystko, co udało mu się znaleźć na temat Jennifer Sanderson. Jeśli Blake przelewał pieniądze mojej córki do tej kobiety, chciałam wiedzieć dokładnie, ile i jak długo.

Mój telefon znów zadzwonił.

Wiem, że to czytasz. Słuchaj, spieprzyłem sprawę, jasne? Ale całkowite odcięcie mnie od siebie to przesada. Potrzebuję dostępu do co najmniej jednej karty, żeby wrócić do domu do Olivii. Nie chcesz, żebym tam z nią był?

Ta śmiałość zapierała dech w piersiach. Po tym, jak porzucił ją na sześć dni, by imprezować w Miami z inną kobietą – prawdopodobnie jedną z wielu, sądząc po Jennifer Sanderson – próbował udawać zatroskanego męża, desperacko pragnącego wrócić do żony.

Przyszła trzecia wiadomość.

Jeśli mi nie pomożesz, będę musiał wytłumaczyć Olivii, dlaczego jej matka zostawiła mnie bez środków do życia. Tego chcesz, kiedy się obudzi? Żeby wiedziała, że ​​próbowałeś zniszczyć nasze małżeństwo?

No i stało się – groźba, manipulacja, wyrachowana gra na lojalności rodzinnej. Mógłbym wręcz podziwiać tę technikę, gdyby nie była tak transparentna.

Moja odpowiedź była krótka.

Oficer Ramirez chętnie porozmawia z tobą na temat jazdy pod wpływem alkoholu i nieostrożnego narażenia na niebezpieczeństwo. Sugeruję, żebyś najpierw skorzystał z powrotu do Chicago i udał się na komisariat policji. Jeśli chodzi o pomoc, być może Jennifer Sanderson z Tampy będzie mogła ci pomóc.

Jego odpowiedź nadeszła natychmiast.

Kim do cholery jest Jennifer? O czym ty mówisz?

Nie zawracałem sobie głowy odpowiedzią. Zamiast tego przesłałem całą naszą wymianę SMS-ów oficerowi Ramirezowi, dodając informacje o Jennifer Sanderson i dowody na ciągłą niewierność Blake’a.

Poranek upłynął pod znakiem nieustannego napływu personelu medycznego, sprawdzającego stan Olivii. Fizjoterapeuci delikatnie poruszali jej kończynami, aby zapobiec zanikowi mięśni. Specjaliści od chorób układu oddechowego korygowali ustawienia respiratora. Każda interakcja utwierdzała ją w przekonaniu, że obrażenia są poważne, a rekonwalescencja długa. Rekonwalescencja, której Blake najwyraźniej nie miał zamiaru wspierać, dopóki nie został odcięty od środków finansowych.

Krótko po południu Timothy zadzwonił z kolejną aktualizacją.

„Rebecco, Blake Thompson właśnie próbował użyć swojej drugiej karty kredytowej – tej, którą trzymał na nazwisko Olivii, ale o której nie wiedziałaś aż do wczoraj”.

„I co z tego?” – zapytałem, wychodząc ponownie na korytarz.

„To też oczywiście zamroziliśmy. Ale oto ciekawa część. Próbował kupić bilet w jedną stronę do Cancun w Meksyku, a nie do Chicago”.

Tyle w kwestii jego tekstu o powrocie do Olivii.

„Czy możesz mi przesłać szczegóły?” zapytałem.

„Już zrobione. Pozwoliłem sobie również powiadomić zespół ochrony linii lotniczych, ponieważ użycie karty kredytowej Olivii, gdy jest niezdolna do lotu, stanowi potencjalne oszustwo”.

„Dziękuję, Timothy” – powiedziałem z autentyczną wdzięcznością w głosie. „Zrobiłeś coś więcej, niż się spodziewałem”.

„To najmniej, co mogę zrobić. Moja siostra przeszła przez coś podobnego ze swoim byłym mężem”. Jego głos lekko stwardniał. „Mężczyźni, którzy wykorzystują kobiety, zasługują na wszystko, co ich spotyka”.

Po zakończeniu rozmowy stałam na szpitalnym korytarzu, obserwując przemykający personel medyczny. Blake nie był po prostu zaniedbującym obowiązki mężem, który popełnił straszliwy błąd. Aktywnie próbował uciec z kraju, wykorzystując kredyt mojej córki, by uniknąć konsekwencji, które niemal ją zabiły.

Telefon w mojej dłoni zawibrował, sygnalizując kolejną wiadomość od Blake’a, tym razem zawierającą groźby.

Popełniłeś poważny błąd. Jako mąż Olivii mam prawo do tych pieniędzy. Mój prawnik cię zniszczy za tę finansową ingerencję.

Uśmiechnąłem się ponuro na tę pustą groźbę. W ciągu mojej trzydziestoletniej kariery w finansach stawiałem czoła korporacyjnym grabieżcom i wrogim przejęciom ze strony ludzi o wiele potężniejszych i bardziej wyrafinowanych niż Blake Thompson. Jego prawnicza postawa była równie pusta, jak obietnice złożone Olivii.

Wracając do pokoju córki, zastałem Lindę przygotowującą się do zakończenia zmiany.

„Dr Patel zleciła kolejne badanie na dziś po południu” – poinformowała mnie. „Jeśli wyniki będą nadal wykazywać poprawę, jutro rano zaczną odstawiać środki uspokajające”.

„Dziękuję ci za wszystko, Lindo” – powiedziałem szczerze. „Twoja opieka nad Olivią była niezwykła”.

Gdy wyszła, usiadłem z powrotem obok córki i delikatnie wziąłem ją za rękę.

„Dowiaduję się trudnych prawd o twoim mężu, kochanie” – powiedziałem jej cicho. „Ale nie martw się, już sobie z tym radzę. Zanim się obudzisz, będziesz chroniona przed tym, co on znowu spróbuje”.

Respirator kontynuował swój stały rytm, gdy ponownie otworzyłem laptopa, przygotowując się do kolejnej fazy demontażu misternie skonstruowanej fasady Blake’a Thompsona.

Trzeci dzień mojego czuwania w szpitalu przyniósł pierwszą realną zmianę w stanie Olivii. Dr Patel i jego zespół rozpoczęli ostrożny proces zmniejszania jej sedacji, obserwując oznaki reakcji neurologicznej, gdy silne leki powoli opuszczały jej organizm.

„To potrwa trochę czasu” – ostrzegł, sprawdzając reakcję jej źrenic na światło. „Mózg budzi się stopniowo po urazie. Nie spodziewaj się natychmiastowej świadomości”.

Skinąłem głową, spędziwszy całą noc na zgłębianiu informacji na temat urazów mózgu i czasu rekonwalescencji.

„Na jakie znaki powinienem zwracać uwagę?” – zapytałem.

„Spontaniczne ruchy, zmiany w rytmie oddechu, otwieranie oczu – nawet krótkotrwałe. Natychmiast zgłaszaj wszelkie nietypowe objawy”.

Przez cały ranek dzieliłem uwagę między Olivię a rosnącą stertą dowodów przeciwko Blake’owi. Timothy przerósł moje oczekiwania, dostarczając obszerne dossier, które malowało niepokojący obraz mężczyzny, którego poślubiła moja córka.

Zdrada finansowa Blake’a Thompsona sięgała znacznie głębiej niż szaleństwo zakupów po wypadku. Przez całe osiem miesięcy małżeństwa systematycznie wyprowadzał pieniądze z ich wspólnych kont – początkowo małymi przelewami, testując granice i ustalając schematy, a następnie stopniowo, w miarę jak rosła jego pewność siebie, coraz większe kwoty.

Jennifer Sanderson nie była jego jedyną relacją poboczną. Timothy zidentyfikował trzy różne kobiety otrzymujące regularne płatności od Blake’a, wszystkie w różnych miastach – trenerkę wellness w Tampie, instruktorkę jogi w Phoenix i stylistkę osobistą w Nashville. Każda z nich miała z Blake’iem dyskretne, ale możliwe do prześledzenia powiązania finansowe.

Najbardziej druzgocącym odkryciem było to, że Blake wykupił polisę na życie Olivii na kwotę 500 000 dolarów zaledwie dwa miesiące po ich ślubie, wskazując siebie jako jedynego beneficjenta. Polisa obejmowała podwójne odszkodowanie za śmierć w wyniku nieszczęśliwego wypadku – szczegół, który przyprawił mnie o dreszcze, gdy pomyślałem o wypadku z dużą prędkością, z którego wyszedł ledwie zadrapany.

Opracowywałem raport na podstawie tych ustaleń dla oficera Ramireza, gdy zadzwonił telefon – nie wiedziałem, jaki numer mam w Chicago.

„Pani Harrison, tu detektyw Morales z wydziału przestępstw finansowych” – powiedział profesjonalny kobiecy głos. „Funkcjonariusz Ramirez zasugerował, żebym skontaktowała się z panią w sprawie pani zięcia, Blake’a Thompsona”.

Wyprostowałem się na krześle. „Tak, detektywie. W czym mogę pomóc?”

„Od kilku tygodni prowadzimy dochodzenie w sprawie pana Thompsona w niezwiązanych z tym sprawach. Pańskie informacje o jego działalności w Miami dostarczyły cennego kontekstu”. Jej ton nie był w stanie ukryć zainteresowania. „Rozumiem, że zablokowaliście mu dostęp do kont rodzinnych”.

„Tak. Po odkryciu, że porzucił moją ciężko ranną córkę, żeby imprezować w Miami, podjęłam kroki, aby chronić jej majątek”.

„Sprytne posunięcie” – skomentował detektyw Morales. „Pani Harrison, czy zechciałaby pani przybyć na komisariat, kiedy będzie to możliwe, aby złożyć oficjalne oświadczenie? Działalność pana Thompsona najwyraźniej wykracza poza zwykłą niewierność małżeńską”.

„Nie mogę teraz zostawić córki” – wyjaśniłem. „Jest w stanie krytycznym i dziś zaczynają zmniejszać jej dawkę środka uspokajającego”.

„Rozumiem całkowicie. Chętnie do pana przyjdę, jeśli to zadziała. Informacje, które pan zebrał, mogą okazać się kluczowe dla naszego śledztwa”.

Umówiliśmy ją na wizytę w szpitalu tego samego popołudnia. Po zakończeniu rozmowy odwróciłem się z powrotem do Olivii, obserwując, czy nie pojawią się oznaki wybudzania się ze śpiączki farmakologicznej.

„Policja jest bardzo zainteresowana twoim mężem, kochanie” – powiedziałem jej, kontynuując naszą jednostronną rozmowę. „Wygląda na to, że nie byłaś jego jedyną ofiarą”.

Pielęgniarka, której wcześniej nie znałam, weszła, żeby sprawdzić parametry życiowe Olivii. Na jej identyfikatorze widniało imię Sophie.

„Rozmawiaj z nią jak najwięcej” – zachęcała, poprawiając wenflony. „Znajome głosy mogą pomóc pacjentom wrócić do zdrowia, gdy tylko sedacja ustąpi”.

„Opowiadałam jej wszystko, co się dzieje” – przyznałam – „choć zastanawiam się, czy wiadomość o zdradzie męża jest tym, czego naprawdę teraz potrzebuje”.

Dłonie Sophie na chwilę znieruchomiały. „Zdziwiłbyś się, z czym zmagają się pacjenci podczas wybudzania. Czasami zrozumienie prawdy – nawet trudnej – daje niezbędne zamknięcie”.

Jej słowa utkwiły mi w pamięci po jej odejściu. Czy poznanie prawdziwej natury Blake’a pomoże Olivii się uleczyć, czy pogłębi jej traumę? To było pytanie bez prostej odpowiedzi.

Mój telefon zawibrował, gdy dostałem SMS-a od Timothy’ego.

Blake Thompson próbuje uzyskać kredyt hipoteczny pod zastaw nieruchomości w Chicago. Wniosek odrzucony ze względu na współwłasność wymagającą dwóch podpisów.

Próbował więc teraz zastawić ich dom – ten, który pomogłam im kupić w prezencie ślubnym – i upierał się, by Olivia pozostała współwłaścicielką aktu własności, mimo subtelnych prób Blake’a, by zapisał go wyłącznie na swoje nazwisko. Kolejna kula uniknięta dzięki matczynej intuicji.

Detektyw Morales przybyła krótko po lunchu, profesjonalna i skupiona. Miała czterdzieści kilka lat i bystre oko, które niczego nie przeoczyło. Przypominała mi mnie z tamtego okresu kariery.

„Blake Thompson po raz pierwszy pojawił się w naszym polu widzenia trzy miesiące temu” – wyjaśniła, wyrażając szczere współczucie dla stanu Olivii. „Jej poprzednia dziewczyna złożyła skargę, twierdząc, że otwierał konta kredytowe w jej imieniu bez pozwolenia. Sprawa wydawała się prosta, dopóki nie odkryliśmy podobnych skarg w dwóch innych stanach”.

„On już to robił” – stwierdziłem, a wszystko zaczęło się układać.

Skinęła głową. „Uważamy, że pan Thompson obiera sobie za cel kobiety z majątkiem lub dobrą historią kredytową, nawiązuje relacje, a następnie systematycznie eksploatuje ich finanse. Wygląda na to, że pani córka jest jego najnowszą ofiarą, choć wypadek samochodowy dodaje niepokojącego nowego wymiaru”.

Opowiedziałem o wszystkim, co odkryłem – o licznych kobietach otrzymujących wypłaty, o polisie na życie, o próbie ucieczki do Meksyku. Detektyw Morales robił szczegółowe notatki, od czasu do czasu zadając pytania wyjaśniające.

„Policja w Miami-Dade wydała nakaz aresztowania go za kradzież opłaty za usługi” – poinformowała mnie. „Po zatrzymaniu możemy go ekstradować, by stanął przed sądem w Chicago”.

„A co z wypadkiem?” – zapytałem. „Olivia o mało nie zginęła przez jego brawurową jazdę”.

„Funkcjonariusz Ramirez buduje tę sprawę osobno. Dowody w postaci obecności alkoholu we krwi w połączeniu z prędkością i SMS-ami stanowią solidną podstawę do postawienia poważnych zarzutów”. Zawahała się. „Pani Harrison, biorąc pod uwagę polisę ubezpieczeniową na życie i wzorzec zachowania, badamy również, czy wypadek był całkowicie nieszczęśliwy”.

Między nami wisiało w powietrzu to uczucie.

„Czy uważasz, że próbował ją zabić?” – zapytałem beznamiętnie.

„Badamy wszelkie możliwości” – odpowiedział ostrożnie detektyw Morales. „Postępowanie, natychmiastowe opuszczenie miejsca zbrodni, próba ucieczki z kraju – to wszystko rodzi poważne pytania”.

Po jej wyjściu usiadłem obok Olivii, analizując tę ​​mroczną ewentualność. Respirator nadal pracował w stałym rytmie, chociaż lekarze dostosowali ustawienia, monitorując jej zdolność do samodzielnego inicjowania oddechów.

„Od początku wiedziałam, że coś z nim jest nie tak” – powiedziałam jej cicho. „Ale nigdy sobie czegoś takiego nie wyobrażałam. Przepraszam, że nie zapewniłam ci lepszej ochrony”.

Lekkie drgnięcie palców Olivii w moich przyspieszyło bicie mojego serca. Uważnie obserwowałam, zastanawiając się, czy sobie tego nie wyobraziłam, kiedy to się powtórzyło – wyraźny, choć słaby, ucisk na mojej dłoni.

„Olivio”. Przysunęłam się bliżej i delikatnie ścisnęłam jej dłoń. „Słyszysz mnie, kochanie?”

Nie otrzymałem dalszej odpowiedzi, ale natychmiast powiadomiłem zespół medyczny. Dr Patel potwierdził, że to pozytywny znak, choć przestrzegł przed zbyt wczesnym oczekiwaniem.

„Droga powrotu do zdrowia po urazie mózgu mierzona jest małymi zwycięstwami” – przypomniał mi. „To dobry znak, ale cierpliwość pozostaje niezbędna”.

Tego wieczoru, przygotowując się do kolejnej nocy w niewygodnym fotelu, zadzwonił telefon z nieznanym mi numerem. Myśląc, że może to mieć związek ze śledztwem, odebrałem.

„Pani Harrison”. Usłyszała niepewny kobiecy głos. „Nie zna mnie pani, ale myślę, że musimy porozmawiać o Blake’u Thompsonie”.

„Kto to jest?” zapytałem, natychmiast zaniepokojony.

„Nazywam się Melissa Winters. Byłam zaręczona z Blakiem dwa lata temu – zanim poznał twoją córkę”. Jej głos lekko drżał. „Właśnie zobaczyłam jego załamanie nerwowe, które stało się viralem w internecie i od razu go rozpoznałam, chociaż kiedy go znałam, używał innego imienia”.

Wyprostowałem się. „Słucham”.

„Policja nigdy mi nie uwierzyła, kiedy próbowałam zgłosić to, co zrobił. Może pani uwierzy”. Wzięła głęboki oddech. „Pani Harrison… Blake to nie tylko oszust i złodziej. Jest niebezpieczny. A jeśli to, co czytam w internecie o wypadku pani córki, jest prawdą, to historia powtarza się w najgorszy możliwy sposób”.

„Co masz na myśli?” zapytałem, choć już zaczynało we mnie rodzić się straszne podejrzenie.