Wyrzucono mnie z domu, gdy byłam nastolatką i zaszłam w ciążę — ale po latach zadzwonili do mnie z powrotem, mówiąc, że mama jest chora… i oto, co zrobiłam

Skinąłem głową. Delikatnie, bez gniewu czy urazy, po prostu skinąłem głową. Lily lekko mnie przytuliła, wyczuwając mój spokój.

Coś rozprzestrzeniło się we mnie — nie zemsta, nie oburzenie, ale delikatne, dziwne uczucie siły.

Podszedłem bliżej, zatrzymałem się przed nią i powiedziałem:

— Nie przyszedłem cię osądzać. Przyszedłem zrozumieć.

W tym momencie cisza między nami zgęstniała, ale nie było w niej już strachu. Tylko oczekiwanie – tego, co wydarzy się dalej.

Wiedziałem, że to początek czegoś nowego, ale jednocześnie miałem świadomość, że nie mogę całkowicie zapomnieć o przeszłości.