Zabiera kochankę do pięciogwiazdkowego hotelu, ale zamiera, gdy wchodzi jego żona jako NOWA właścicielka.

Tymczasem Celeste rozkwitała. Pod jej kierownictwem Lancaster stał się czymś więcej niż tylko luksusowym hotelem – przeobraził się w azyl dla tych, którzy wyróżniali się wszystkim od nowej. Wdrożyła programy dla samotnych matek, stypendia studentom hotelarstwa i zorganizowała hotel symbolm sportowy. Wydarzenia szeptali lub poprzedzające, które nastąpiło, ale nastąpiło z tego silniejszego niż zdarzenie.

Adrien kończy się z nią, wysyłając kwiaty, dzwoniąc późno w nocy, czekając przed hotelem. Ale Celeste nigdy się nie wahała. Nie dotyczy zemsty ani niczego innego. Jej milczenie było jej macierzystym. Wytyczyła sobie kurs, który go przewyższył, i po raz pierwszy Adrien zrozumiał, że przegrał nie dlatego, że Celeste nie wystarczała, ale dlatego, że zawsze był wszystkim.

Pewnego razu po południu, gdy słońce wpadało przez wysokie okna hotelu, Celeste wcześnie w jego pojawieniu się, dostępne na mieście. Jej atak w szybie nie był już uderzony porzuconej kobiety, leczonej odrodzonej kobiety – spokojnej, silnej, nieustępliwej. Ani nasze, ani nasze nie jest nasze; nosiła w sobie wolność.

Historia Adriena i Celeste nie była tylko przestępstwem. była historia przemiany. O wyborze godności zamiast zemsty, zamiast rozpaczy, możesz odkryciu cichej mocy trwania przy swoim. Dziedzictwem Adriena żal. Dziedzictwem Celeste – triumf.

Gdy Lancaster prosperował pod jej znakiem, świat przestał być postrzegany jako kobieta zdradzona przez Adriena. Wtedy możesz to zrobić, możesz to zrobić, przy okazji: możesz to zrobić, możesz to zrobić, możesz to zrobić, możesz to zrobić, możesz to zrobić, jeśli chcesz to zrobić.