Zacząłem znajdować przerażające karteczki samoprzylepne w swoim mieszkaniu – wtedy genialna rada mojego przyjaciela uratowała mi życie

Następnego dnia zadzwoniłem do Grega, mojego gospodarza. Nie wydawał się zaskoczony.

Ani trochę.

Mruknął coś o „sprawdzeniu” i szybko się rozłączył. Nie spodobało mi się to, więc sam zadzwoniłem do inspektora miejskiego. I wtedy właśnie poznałem prawdziwy koszmar.

Wyciek nie był tylko w moim mieszkaniu. Dochodził z parkingu budynku.

A moje mieszkanie? Było  tuż nad .

Wdychałem dwutlenek węgla przenikający z dołu, uwięziony w mieszkaniu niczym zwolniony wyrok śmierci.

„Zamierzasz to załatwić?” – zapytałam Grega, kiedy kilka dni później wpadłam do jego biura. Zatrzymałam się u Jess, ale cierpliwość jej chłopaka była na wyczerpaniu.

„Tak, Mila” – odpowiedział Greg. „Ale nie mogę ci powiedzieć kiedy. Powinnaś wziąć swoje rzeczy i iść do domu kogoś znajomego, czy coś”.

Przeprowadziłem się do kuzyna, który mieszkał po drugiej stronie miasta, podczas gdy wszystko było już załatwione. Inspektor skontaktował się z moimi sąsiadami, ale najwyraźniej moje mieszkanie ucierpiało najbardziej.

Teraz, kiedy jestem bezpieczny, nie mogę przestać myśleć o tym, co by się stało, gdybym nie powiedział Jessice. Gdybym zbagatelizował to wszystko jako paranoję.

Ale najgorsze jest to, że nadal nie wiem, dlaczego to zrobiłem.

Nadal  nie wiem dlaczego  napisałem to trzecie słowo.