ZAPOMNIAŁAM PORTFELA W RESTAURACJI I NAGLE WRÓCIŁAM, A KIEROWNIK SZEPTAŁ DO…

Catherine cofnęła się o krok.

Jej twarz była blada jak u trupa.

Jąkając się, zapytała, czego chcą w domu szanowanych ludzi.

Jeden z funkcjonariuszy pokazał nakaz aresztowania i przeszukania.

Policjant stanowczo wyjaśnił, że Catherine została aresztowana pod zarzutem udziału w usiłowaniu zabójstwa z premedytacją, oszustwie, defraudacji i spisku przestępczym, wspólnie z Alexem i Jessicą.

Katarzyna krzyczała histerycznie.

Kategorycznie zaprzeczyła oskarżeniom.

Krzyczała, że ​​jest pobożną matką i nie może czegoś takiego zrobić.

Zaczęła głośno płakać, próbując wzbudzić współczucie funkcjonariuszy.

Ale policja pozostała niewzruszona.

Weszli do domu i zaczęli przeszukiwać każdy pokój.

W pokoju Catherine policja znalazła niezaprzeczalne dowody.

W szufladzie jej szafy ukryte było kilka luksusowych pudełek na biżuterię, których paragony wystawione były na firmę Emily.

Znaleźli również kilka butelek z ziołowymi lekami, które okazały się być zmieszane z proszkiem uspokajającym.

Resztki mikstury, której użyła, aby podać Emily.

Najbardziej obciążającym faktem jest to, że w śmietniku w kuchni policja znalazła pojemnik z trutką na szczury i resztkami karmy dla kotów, identycznymi z tymi, które znaleziono w żołądku martwego kota na tylnym tarasie.

Najwyraźniej pracująca na pół etatu gosposia, która przyszła tamtego popołudnia, zobaczyła martwego kota i zgłosiła to ochroniarzowi, który stał się dodatkowym świadkiem dla policji.

Katarzynę wywleczono z domu w kajdankach.

Szarpała się, obrażała Emily, nazywając ją niewdzięczną córką.

Sąsiedzi, przed którymi zawsze chwaliła się swoim fałszywym bogactwem, teraz patrzyli na nią z obrzydzeniem i drwiną.

Wstyd, który odczuwała Catherine, był o wiele bardziej bolesny niż metalowe kajdanki zaciskające się na jej nadgarstkach.

Wsadzono ją do radiowozu jak zwykłego przestępcę.

Jej marzenia o luksusowym życiu legły w gruzach, zastąpione wizją zimnych, ponurych barów.

Na komisariacie policji pojawiła się Emily w towarzystwie Jamesa, aby złożyć dodatkowe zeznania.

Emily widziała, jak Jessica była przesłuchiwana w pokoju z lustrem weneckim.

Młoda kobieta, która kiedyś była modna i arogancka, teraz wyglądała katastrofalnie.

Jej makijaż był poplamiony łzami.

Jej włosy były skołtunione.

Jej oczy były opuchnięte.

Widząc Emily przechodzącą na korytarzu, Jessica wstała i uderzyła pięścią w szybę, krzycząc o pomoc.

Błagała Emily, żeby wycofała zarzuty.

Jessica argumentowała, że ​​tylko wykonywała polecenia Alexa, że ​​czuła się zagrożona i że tak naprawdę chciała ostrzec Emily, ale się bała.

Emily tylko spojrzała na nią przelotnie, bez żadnego wyrazu twarzy, po czym poszła dalej.

Wiedziała, że ​​to krokodyle łzy.

Jessica była mózgiem pomysłu wakacji i defraudacji.

Tak samo zły jak Alex.

Następnie James przekazał wiadomość, która jeszcze bardziej wpędziła podejrzanych w rozpacz.

Władze oficjalnie zamroziły cały majątek Alexa, łącznie z samochodem, który spłacał, osobistymi kontami bankowymi i oszukańczymi inwestycjami.

James wniósł również pozew cywilny o zajęcie majątku osobistego Catherine i Jessiki, aby pokryć straty firmy, które sięgnęły milionów dolarów.

Oznaczało to, że nie tylko zgniliby w więzieniu, ale także popadliby w skrajną nędzę.

Nie byłoby pieniędzy na drogich prawników.

Albo o wygodne życie w celi.

Tej nocy Emily wróciła do swojego dużego domu.

Dom był teraz pusty i cichy.

Catherine nie udawał śmiechu.

Jessica nie narzekała ani nie narzekała.

Żadnych manipulacyjnych pozdrowień od Alexa.

Emily usiadła na sofie w salonie.

Miejsce, w którym często ją okłamywano.

Rozejrzała się po pokoju, który teraz wydawał się bardzo przestronny.

Na początku poczułem się samotny.

Stopniowo jednak uczucie to ustąpiło miejsca niezwykłemu spokojowi.

Miała wrażenie, że właśnie wyleczono ją ze śmiertelnej, przewlekłej choroby.

Emily zamknęła oczy i pozwoliła łzie spłynąć.

Nie ze smutku z powodu utraty męża.

Ale jako sposób na uwolnienie emocji związanych z cierpieniem, którego doświadczyła.

Tej nocy, po raz pierwszy od trzech lat, Emily mogła spokojnie spać.

Bez strachu.

Bez szeptów w ścianach.

I bez tabletek nasennych.

Spała w objęciach prawdy, którą wygrała.

Minął miesiąc odkąd wielka burza uderzyła w życie Emily.

Czas, choć płynął powoli, zaczął leczyć niewidoczne rany.

Miasto wróciło do swojej rutyny.

Nazwiska Alexa i jego rodziny stały się głównymi informacjami lokalnych gazet, jako że jest to najhaniebniejszy skandal rodzinny roku.

Jednak, jak to bywa w przypadku każdej sensacyjnej wiadomości, uwaga opinii publicznej stopniowo przesunęła się, pozostawiając winnych, by zebrali żniwo burzy, którą sami zasiali.

W ciszy.

I cierpienie.

Z dala od kamer.

Tego ranka Emily siedziała na fotelu w swoim biurze.

Poranne światło słoneczne wpadało przez duże okno za nią, tworząc poświatę, która sprawiała, że ​​wydawała się świecić.

Miała na sobie elegancki, granatowy kostium biznesowy.

Jej twarz wyglądała świeżo i dużo zdrowiej niż rok temu.

Nie miała cieni pod oczami.

Jej policzki miały naturalny rumieniec.

Emily czytała raport końcowy dostarczony przez Jamesa.

W raporcie zawarto podsumowanie wyroku sądu oraz stan zajęcia mienia skazanych.

Lekki uśmiech pojawił się na jej ustach, gdy przeczytała o losie tych, którzy próbowali ją zniszczyć.

Alex został skazany na dwanaście lat więzienia na podstawie wielu zarzutów.

Próba zabójstwa z premedytacją.

Fałszowanie dokumentów.

Sprzeniewierzenie.

I nadużywanie narkotyków.

Ze względu na poważne uszkodzenie stanu psychicznego spowodowane przedawkowaniem, podczas aresztowania Alex musiał odbyć część kary w oddziale psychiatrycznym o zaostrzonym rygorze.

W raporcie wspomniano, że Alex często krzyczał w nocy, wzywając Emily i swoją matkę, żyjąc na przemian w ciągłym strachu przed potworami, które sam stworzył.

Mężczyzna, który tak uwielbiał swój wygląd, teraz był tylko skórą i kośćmi, miał ogoloną głowę i zagubione spojrzenie.

Stracił wszystko.

Wygląd.

Zdrowy rozsądek.

Wolność.

Jessica została skazana na osiem lat więzienia.

Udowodniono jej winę w związku z fałszowaniem tożsamości, paszportu i stanu cywilnego, a także współudziałem w przestępstwach Alexa.

W więzieniu dla kobiet Jessica — przyzwyczajona do łatwego życia — stała się celem ataków innych osadzonych.

Najnowsze doniesienia mówią, że musiała pracować w więziennej pralni, gdzie prała ubrania innych więźniów swoimi delikatnymi dłońmi, które wcześniej dotykały tylko markowych toreb.

Często płakała i prosiła o krem ​​do twarzy.

Śmieszne prośby, na które nikt nie odpowiedział.

Los Katarzyny nie był mniej tragiczny.

Mimo że nie została uwięziona tak długo jak Alex ze względu na swój wiek, dostała wyrok pięciu lat.

Jednakże kara społeczna i ekonomiczna była o wiele bardziej dotkliwa.

Jej luksusowy dom został przejęty przez wierzyciela i wystawiony na licytację.

Skonfiskowano jej całą biżuterię i dobra luksusowe.

Teraz Katarzyna naprawdę nie miała nic.

James powiedział, że nawet dalsi krewni nie chcieli jej odwiedzać ani jej pomagać ze wstydu.

Starsza kobieta, opętana obsesją na punkcie statusu, spędziła starość samotnie za kratkami.

Określana jako matka, która nie potrafiła wychować swojego syna.

I zła teściowa.

Emily zamknęła teczkę i schowała ją do szuflady.