Zgubiłam Złote Kolczyki. Dwa Dni Później Nosiła Je Moja Sąsiadka.

Rozmawialiśmy. O wszystkim, tylko nie o nas.

To było… dziwne. Znajome, a jednak odległe.

I po raz pierwszy nie czułam się złamana.

Poczułem się wolny.

Sześć miesięcy później podpisałam papiery rozwodowe.

Niall płakał.

Nie zrobiłem tego.

A potem otworzyłem tę księgarnię.

Przytulny mały sklepik na skraju miasta. Skrzypiące podłogi. Zapach cynamonu i starego papieru. Kącik dla dzieci z poduszkami na podłodze i światłem słonecznym wpadającym przez okna.

Nazywam go Złotym Zakątkiem – na cześć kolczyków.

Tak, te kolczyki. Są w szklanej gablocie przy ladzie. Ludzie ciągle o nie pytają.

Uśmiecham się tylko i mówię: „Mają jakąś historię”.

I tak też robią.

Skomplikowana, chaotyczna, ale piękna.

Bo ostatecznie nie dokonałem zemsty.

Odzyskałam siebie.

I szczerze? To najmocniejsze zakończenie ze wszystkich.

Zapamiętaj to:

Nigdy nie tłumij swoich marzeń dla czyjejś wygody.

Nigdy nie kurcz się, aby dopasować się do życia, które już do ciebie nie pasuje.

Pozwól bólowi cię obudzić.
Pozwól zdradzie cię uwolnić.

A gdy kurz opadnie… odbudujmy.