ZAPOMNIAŁAM PORTFELA W RESTAURACJI I NAGLE WRÓCIŁAM, A KIEROWNIK SZEPTAŁ DO…

Chrupiący.

Jasne.

Niezaprzeczalny.

Było to nagranie rozmowy Alexa i Jessiki, która odbyła się poprzedniego wieczoru w salonie, a którą Emily nagrała, chowając się za ścianą.

Głos Alexa brzmiał arogancko i był pełen śmiechu. Odpowiedział, że Emily już zażyła truciznę i wkrótce oszaleje.

Usłyszano, jak Alex chwalił się planem zamknięcia Emily w zakładzie psychiatrycznym, aby móc kontrolować wszystkie aktywa firmy.

Wtórował jej również głos Jessiki, w tonie pochlebczym, opowiadającej o wakacjach w Europie i oficjalnym ślubie, jaki zawarli po pozbyciu się Emily.

Ich okrutne słowa rozbrzmiewały w każdym kącie pokoju, odbijając się od drewnianych ścian i raniąc uszy każdego, kto ich słuchał.

To wyznanie grzechu wyszło z ich własnych ust, rozbijając wszystkie oskarżenia Alexa o manipulację.

Żadna technologia nie jest w stanie z taką precyzją imitować intonacji nienawiści i chciwości.

Twarz Jessiki, siedzącej w ostatnim rzędzie, była teraz biała jak papier.

Próbowała opuścić głowę, ukrywając twarz pod długimi włosami, mając nadzieję, że uda jej się zniknąć z pokoju.

Jednak bystre spojrzenia uczestników już obdzierały ją żywcem ze skóry.

Następnie Emily zrobiła krok do przodu i stanęła tuż przed ekranem, na którym wciąż widniała twarz Alexa z nagrania z kamery.

Mówiła spokojnym, ale stanowczym głosem.

Wyjaśniła, że ​​tabletki, które wprowadził jej mąż, to niebezpieczne substancje psychotropowe, które mają uszkadzać układ nerwowy i powodować trwałe halucynacje, jeśli są przyjmowane regularnie.

Następnie Emily pokazała wyniki badań laboratoryjnych, które otrzymała rano, a które dowodziły, że tabletki, które wyjęła z torebki, zawierały wspomnianą substancję.

Pokazała również wyniki swojego własnego badania krwi, które dowodziły, że nie zażywała narkotyków i że jej stan jest całkowicie dobry.

Zanim szok uczestników zdążył opaść, James wyświetlił kolejny slajd.

Tym razem chodziło o dane finansowe.

Przejrzyście wyświetlane rzędy liczb i wykresów.

Dowody przelewów setek tysięcy dolarów z kont firmowych na konta osobiste Catherine i Jessiki.

Zakup biżuterii, luksusowych torebek, nowych samochodów i zaliczka na mieszkanie.

Wszystko to przy użyciu pieniędzy firmy, przywłaszczonych przez Alexa poprzez podrobienie podpisu Emily.

Ostatnim pokazanym dokumentem było zdjęcie z paszportu Jessiki.

I zdjęcie z jej sekretnego ślubu.

Największy sekret Alexa wyszedł na jaw.

Mężczyzna, który twierdził, że poślubił Emily z miłości, okazał się mieć już inną żonę.

Używał Emily jak dojnej krowy, by utrzymać swoją tajną rodzinę.

Alex poczuł, że jego świat natychmiast się zawalił.

Nogi odmówiły mu posłuszeństwa, nie mógł już utrzymać ciężaru ciała.

Opadł z powrotem na krzesło i spojrzał pustym wzrokiem.

Wszystkie plany, które pieczołowicie układał przez trzy lata, zostały zniszczone w mniej niż piętnaście minut.

Rozejrzał się dookoła, szukając jakiejś przerwy, przez którą mógłby uciec.

Jednak drzwi były pilnie strzeżone przez policję.

Spojrzał na doktora Millera, licząc na pomoc.

Jednak przekupiony lekarz został już zatrzymany przez ochronę, gdy próbował wymknąć się bocznymi drzwiami.

Alex był sam.

Zupełnie sam.

W morzu osądów.

Starszy członek zarządu wstał i uderzył mocno w stół.

Wskazał na twarz Alexa palcem drżącym ze złości.

Obraził Alexa, nazywając go zdrajcą i mistrzem oszustwa.

Złożył wniosek o wotum nieufności i zażądał natychmiastowego aresztowania Alexa i postawienia go przed sądem z całą surowością prawa.

Spotkanie przybrało formę publicznego procesu.

Krzyki gniewu powędrowały w stronę Alexa i Jessiki.

Jessica zaczęła histerycznie płakać, krzycząc, że tylko wykonuje polecenia Alexa i nic nie wie.

Próbując ratować siebie, poświęcając męża.

Scena była naprawdę żałosna.

A jednocześnie satysfakcjonujące dla Emily.

Emily obserwowała ten chaos bez wyrazu.

Nie było przepełnionej radości.

Tylko głęboka ulga.

Ponieważ ciężar, który dźwigała na swoich barkach, w końcu został zdjęty.

Zobaczyła Alexa, który teraz wyglądał na małego i żałosnego.

Mężczyzna, którego kiedyś uwielbiała jako głowę rodziny.

Teraz był już tylko przestępcą złapanym na gorącym uczynku.

Emily szła powoli, zbliżając się do stołu, przy którym siedział Alex.

Policja zrobiła jej miejsce.

Emily stanęła dumnie przed Alexem, który wciąż siedział bezwładnie.

Alex podniósł wzrok i spojrzał Emily w oczy.

Miał nadzieję, że w tych oczach nadal znajdzie resztki miłości i współczucia, które mógłby wykorzystać.

Próbował chwycić Emily za rękę, błagając ją o wybaczenie ochrypłym głosem.

Powiedział, że się mylił.

Że robił to wszystko pod presją matki.

Że naprawdę kochał Emily.

Jednak Emily z obrzydzeniem cofnęła rękę.

Nie da się już więcej oszukać.

Szarada Alexa dobiegła końca.

I kurtyna została siłą opuszczona.

Emily przybliżyła twarz do ucha Alexa i szepnęła mu coś cicho, tak aby tylko Alex mógł ją usłyszeć.

Powiedziała coś, co sprawiło, że oczy Alexa zrobiły się jeszcze większe, niż gdy oglądał nagranie z monitoringu.

Emily powiedziała, że ​​gra tak naprawdę jeszcze się nie skończyła.

Przypomniała Alexowi o czymś drobnym, co wydarzyło się wcześniej w samochodzie.

Nieistotny szczegół, który umknął uwadze Alexa, ponieważ był zbyt zajęty swoim ego.

Szept Emily był dla Alexa niczym klucz otwierający drzwi do piekła.

Emily przygotowała jeszcze jedną niespodziankę, będącą deserem jej eleganckiej zemsty.

Alex pozostał nieruchomy na swoim krześle, przetwarzając szept Emily, który właśnie wślizgnął się do jego ucha niczym lodowaty wiatr.

Słowa Emily wirowały mu w głowie, mieszając się z hałasem panującym w sali konferencyjnej, który coraz bardziej wymykał się spod kontroli.

Emily właśnie opowiadała o butelce wody mineralnej, którą wypił w samochodzie w drodze do biura.

Butelka wody mineralnej, którą Alex uważał za szczelnie zamkniętą i bezpieczną.

Wypił butelkę do ostatniej kropli, ponieważ nerwy i pragnienie dręczyły go przed wielkim występem.

Emily cofnęła się o krok i spojrzała na Alexa z delikatnym, pełnym znaczenia uśmiechem.

Przemówiła ponownie, tym razem na tyle głośno, by usłyszeli ją James i stojący w pobliżu policjanci, jednak dla Alexa nadal było to coś osobistego i przerażającego.

Emily powiedziała, że ​​jako oddana żona, nie mogła znieść widoku swojego męża zmęczonego i spragnionego.

Dlatego przed wyjazdem Emily przygotowała dla Alexa specjalną witaminę w wodzie.

Dokładnie ta sama witamina, którą Alex przygotował dla Emily wczoraj wieczorem i dziś rano.

Różnica była taka, że ​​Emily podała o wiele większą dawkę.

Ponieważ wiedziała, że ​​jej mąż potrzebował dodatkowej energii, aby stawić czoła temu dniowi sądu.

Alex poczuł, że na moment jego serce przestało bić.

Jego dłonie dotknęły własnej szyi, jakby chciał zwymiotować wodę, która zmieszała się z jego krwią.

Pamiętał, że woda miała gorzki smak, ale to zignorował.

Myślałem, że to tylko efekt pasty do zębów.

Albo jego własne nerwy.

Okazało się, że ten gorzki smak był smakiem jego zniszczenia.

Substancja psychotropowa krążyła już w jego organizmie, czekając na właściwy moment, by wytrącić go z równowagi.

Nagle Alex poczuł, że w pokoju zrobiło się bardzo gorąco.

Powietrze z klimatyzatora, które wcześniej było chłodne, teraz parzyło mu skórę.

Szarpnął szorstko za krawat.

Jego oddech stał się nierówny.

Jego wzrok zaczął się zamazywać.

Twarze otaczających go ludzi zaczęły zmieniać kształt.

Twarz Emily — piękna i spokojna — powoli się wydłużyła.

Jej oczy zrobiły się wielkie i jaskrawoczerwone, jakby Emily przemieniała się w przerażającą potworną postać.

Alex pocierał oczy, mając nadzieję, że jego wzrok wróci do normy.

Ale wizja ta stawała się coraz bardziej realna.

Działanie leku okazało się znacznie szybsze, niż oczekiwano.

Ponieważ Alex wypił go na pusty żołądek.